Тие држави имаат сериозни дипломатии и министри. Тие не се занимаваат, како нашиот министер, со вдомување на поблиските и подалечните роднини, во време кога треба да се работи на националните интереси. Во тие држави се практикува за министри да доаѓаат луѓе кои немаат егзистенцијални проблеми, кои се школувани за таа работа и кои имаат долгогодишни ускуство во таа област. Сето тоа, на примерот на нашиот министер е обратно. Тој наместо да работи и да решава проблеми на држата, решава проблеми на сопственото семејство, преку вработување на сите во МНР.