Bu mujohid ustozimiz Falastin yurtida o‘z jihodiy faoliyatini boshlagan bo‘lib, biroq u yerdan mujohidlarni quvib chiqarilgandan keyin Afg‘onistonda o‘zining jihodiy hayotini davom ettirdi. Islom dushmanlari turli yo‘llar bilan u kishini yo‘q qilmoqchi bo‘ldilar, va oxir oqibat o‘zlarining yovuz maqsadlariga erishdilar (Alloh ularni qatl qilsin!) va uning mashinasini, o‘zi va ikki o‘g‘li bilan birga portlatib yuborishdi. Bu kofirlar, shu ishlari bilan jihodga barham beramiz deb xomxayol qilishdi, biroq ular muslima ayollarga Xolid ibn Valid, Salohiddin Ayyubiy va Abdulloh Azzam kabi mujohidlarni tug‘ib, voyaga yetkazishlikni ta’qiqlay olmaydilar. Chunki ishlarni tasarruf qilish Allohning qo‘lidadir! Vaqtiki G’arb olami, Allohning haq dini oldinga ketayotganini, uning bayrog‘i mardonavor hilpirayotgani, uning qo‘shinlari Ovrupa tomon harakat qilayotgani, musulmon rahbarlari Sharqqa va G’arbga borib, Leningrad, Vena, Serbiya, Vengriya, Gretsiya, Italiya, Ispaniya o‘lkalaridan jiz’ya olib yurganlarini ko‘rib, ularning qalbida bu din egalariga nisbatan adovat paydo bo‘ldi. Va ular bu Islom ummatini maydalab, har tomonga uloqtirib tashlash, uning tarafdorlarini esa qaerda topsa qul qilib ekspluatatsiya qilish uchun barcha kuch-qudratlarini yig‘dilar. Buning uchun ularga bu musulmonlarni birlashtirib turgan minorani yo‘q qilish kerak edi. Islomning yadrosi bo‘lmish bu mustahkam qal’ani buzib tashlash zarur edi. Bu qal’a, bu minora Islombuldagi (Istanbul) Islomiy Xalifat edi. *** Бу мужоҳид устозимиз Фаластин юртида ўз жиҳодий фаолиятини бошлаган бўлиб, бироқ у ердан мужоҳидларни қувиб чиқарилгандан кейин Афғонистонда ўзининг жиҳодий ҳаётини давом эттирди. Ислом душманлари турли йўллар билан у кишини йўқ қилмоқчи бўлдилар, ва охир оқибат ўзларининг ёвуз мақсадларига эришдилар (Аллоҳ уларни қатл қилсин!) ва унинг машинасини, ўзи ва икки ўғли билан бирга портлатиб юборишди. Бу кофирлар, шу ишлари билан жиҳодга барҳам берамиз деб хомхаёл қилишди, бироқ улар муслима аёлларга Холид ибн Валид, Салоҳиддин Айюбий ва Абдуллоҳ Аззам каби мужоҳидларни туғиб, вояга етказишликни таъқиқлай олмайдилар. Чунки ишларни тасарруф қилиш Аллоҳнинг қўлидадир! Вақтики Ғарб олами, Аллоҳнинг ҳақ дини олдинга кетаётганини, унинг байроғи мардонавор ҳилпираётгани, унинг қўшинлари Оврупа томон ҳаракат қилаётгани, мусулмон раҳбарлари Шарққа ва Ғарбга бориб, Ленинград, Вена, Сербия, Венгрия, Греция, Италия, Испания ўлкаларидан жизъя олиб юрганларини кўриб, уларнинг қалбида бу дин эгаларига нисбатан адоват пайдо бўлди. Ва улар бу Ислом умматини майдалаб, ҳар томонга улоқтириб ташлаш, унинг тарафдорларини эса қаерда топса қул қилиб эксплуатация қилиш учун барча куч-қудратларини йиғдилар. Бунинг учун уларга бу мусулмонларни бирлаштириб турган минорани йўқ қилиш керак эди. Исломнинг ядроси бўлмиш бу мустаҳкам қалъани бузиб ташлаш зарур эди. Бу қалъа, бу минора Исломбулдаги (Истанбул) Исломий Халифат эди.